دکتر "اسد رازانی" ظهر امروز سه شنبه 24 اسفندماه در پنل های تخصصی تحلیل روندها و بررسی اهداف طرح آمایش استان کرمان که در محل ساختمان مرکزی جهاد دانشگاهی استان برگزار شد اظهار کرد: لازمه مطالعات انجام شده در طرح آمایش، تحلیل عوامل اصلی شکل دهی وضعیت موجود است.
وی با اشاره به تغییر ساختار سکونتگاه ها افزود: استان کرمان دارای 71 نقطه شهری و 5000 نقطه روستایی وجود دارد، ضمن اینکه در سال 85 و 90 استان 58 درصد ساختار شهرنشینی داشته است.
رازانی بیان کرد: کرمان از بعد جمعیت شهری رتبه سیزدهم را در بین شهرهای کشور دارا می باشد و سهم شهرنشینی آن در سال 65 حدود 43 درصد بوده است که در سال 75 تغییرات باعث شده استان شهرنشینی آن به 53 درصد ارتقا یابد و بیشترین درصد مربوط به خود شهر کرمان می باشد.
عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی جهاد دانشگاهی گفت: سهم شهرنشینی سیرجان از سال 75 تاکنون از 67 درصد به 75 درصد رسیده است، در سال 90 نیز حدود یک درصد نرخ شهرنشینی استان کاهش پیدا کرد که می تواند دلیل آن توسعه روستاها و مهاجرت معکوس باشد.
وی اظهار کرد: کرمان به دلیل مرکز بودن و جایگاه ویژه اقتصادی نخست شهر یعنی دارای جایگاه ویژه است ولی چهار منطقه دیگر از جمله بم، جیرفت، سیرجان و رفسنجان در حال شکل گیری می باشد.
رازانی گفت: در زمینه نرخ رشد جمعیت شهری کهنوج بیشترین نرخ را داشته و متوسط رشد استان چهار و دو دهم بوده است اما در سال 85 تا 90 برخی شهرستان ها نرخ رشد جمعیت شهری آنها کاهش یافته است از جمله بردسیر، بافت، کوهبنان و راور.
عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی جهاد دانشگاهی سپس بیان کرد: بیشترین شهرهای استان در ارتفاع 800 تا 2600 قرار دارند و این رویکرد به بحث منابع آب در این مناطق ارتباط دارد، ضمن اینکه تاثیر اقلیم بر نظام شهری موجب شده است تا در مناطق گرم و کویری کمترین سکونت شهری و روستایی و در مناطق کوهپایه ای و دامنه کوه ها بیشترین سکونت را شاهد باشیم.
وی اظهار کرد: کرمان، سیرجان، رفسنجان، بم و زرند از شهرهای فعال و اصلی استان محسوب می شوند و سکونتگاهها در مناطقی بیشتر شکل گرفته که دارای سفره های آب زیرزمینی هستند.
رازانی اظهار کرد: تا مقطعی شهر دوم اس\تان بم بوده و بعدا سیرجان این جایگاه را دریافت کرده است که این امر نشانه رشد شهر دومی است که این روند باید تقویت شود.
عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی جهاد دانشگاهی همچنین گفت: باتوجه به پهنه بندی خطر زلزله مشخص شده است، در پهنه ای که بیشترین خطر زلزله وجود دارد بیشترین سکونت نیز وجود دارد و لازم است در این زمینه چاره اندیشی شود.
رازانی خاطرنشان کرد: تغییر روستاهای بزرگ به شهرها در مقطعی در استان شدت گرفته و از 10 شهرستان در سال 75 اکنون به 23 شهرستان رسیده ایم که این مساله از بعد نظام سکونتگاهی و برنامه ریزی مسائلی را به دنبال دارد و سوال این است که آیا این روند باید ادامه یابد یا خیر؟