به گزارش تابناک کرمان؛ (گزارش روزنامه کرمان امروز مورخ 19/3/98 شماره 3010) و گزارش اداره کل منابع طبیعی حکایت از نقش ویرانگر سیلاب‌های مناطق کوهستانی اطراف شهر کرمان را می‌نماید که برای مهار و کنترل آنها متأثر از پیشینیان که بند مملکتی احداث نموده‌اند، منطقه‌ای را مورد مطالعه قرار داده و با طراحی بندهای سنگ و ملاتی و خاکی با انجام امور آبخیزداری برای خنثی نمودن اثر سیلاب‌ها برنامه‌ریزی نموده‌اند. بندهای سنگ و ملاتی پیش‌بینی شده است که یکی از آنها بند M2 واقع در دره بندر والی آباد بوده است. طرحی که پس از اولین سیلاب تخریب گردیده است.
در بندهای شماره 7و8و9و10و11 نویسنده گزارش با بهره گرفتن از تئوری‌های علمی آبخیزداری تخریب بند را پس از وقوع بارندگی مورخ 31/2/1397 امری طبیعی و عادی جلوه داده است. در حالیکه تحقیقات صحرایی از محل احداث بند سنگ و ملاتی که در دره‌ای سنگی با پی و تکیه گاه‌های سنگی شناسایی شده نشان می‌دهد که تهیه کننده گزارش حتی محل بند بندر را بخوبی ارزیابی و بررسی ننموده و یا برای توجیه کاری نخواسته ورود پیدا کند. سئوال اینجاست که اگر نویسندگان کتب عالی آبخیزداری که با هزاران خون دل و به روش‌های آزمون خطا بر روی کارهای آبخیزداری اجرایی و یا آزمایشگاهی و تدوین خط خط مطالب و نظراتشان می‌دانستند که چگونه وسیله سوءاستفاده و توجیه خرابکای‌ها قرار می‌گیرند چه میکردند؟ می‌نوشتند؟ چگونه می‌توان هواپیمایی که صرفاً به دلیل سهل‌انگاری و عدم دقت در تنظیم و جا انداختن قطعات سقوط نموده با تئوری‌های هواپیماسازی اثبات نمود که امری طبیعی بوده؟ و سهل انگاران را رها نمود؟ بررسی‌های کارشناسی دقیق نشان می‌دهد که برخلاف اهداف مطرح شده در گزارش برای شکستن سرعت سیلاب‌ها از پی و تکیه گاه‌های محل احداث بند رسوبات واریزه‌ای حذف نگردیده است.
کار ساختمانی بند سنگ و سیمانی بر روی آنها انجام گرفته، پس از ارتفاع گرفتن بند و وقوع سیلاب و جمع شدن سیلاب از مخزن بند سنگ و ملاتی کار نفوذ آب از گودترین نقطه پی مجاور تکیه‌گاه سمت چپ آغاز و با حمل رسوبات واریزه‌ای شدت، بطوریکه زیر بخشی از تکیه‌گاه سمت چپ بند را کاملاً تخلیه نموده است. بررسی‌های انجام شده بر روی برش ناشی از شکسته شدن بند کیفیت پائین مصالح و غیر مستغرق بودن سنگ‌ها در ملات سیمان، جسم سنگ و ملاتی را اثبات می‌نماید. این پارامتر، همراه با فشار وزن بند منجر به شکسته و واژگونی این بخش از بند سنگ و ملاتی گردیده است. به استناد تمامی تئوری‌های اشاره شده در بندهای مطروحه که سعی در سوءاستفاده از دانش و فن مهندسی آبخیزداری شده است، و نیز شتابزدگی خارق‌العاده برای پاسخگویی ، کار رفوگری بسرعت آغاز شده تا نشان داده شود که اصلاً اتفاقی نیافتاده است. در اینجا سؤالات ذیل مطرح می‌گردد:
1- از آنجایی که طبق قانون توزیع عادلانه آب هر کاری در مسیر و یا حریم رودخانه‌ها نیاز به مجوز از وزارت نیرو دارد، آیا در ارتباط با این کار انجام شده ؟ اداره کل منابع طبیعی با مجوز وزارت نیرو اقدام به مطالعه، اجرای طرح آبخیزداری سنگ و ملاتی نموده یا خیر؟
2- نظر به اینکه طرح سنگ و ملاتی در فاصله یکصد و پنجاه متری مادر چاه قنات بندر والی‌آباد در شرایطی اجرا گردیده که سرتاسر این فاصله بستر دره‌ای سنگی و غیر قابل نفوذ می‌باشد به عبارت بهتر طرح اجرا شده هیچگونه نقشی در تغذیه مصنوعی سفره‌های زیرزمینی و افزایش آبدهی قنات ندارد. نیز درصورت تکرار شکستن همه رسوبات به چاه‌های میله‌ای و کوره قنات بندر والی آباد، انجوجکی، عباس آباد منتهی می‌گردند، آیا با مالکین و حق آبه بران محلی هماهنگی و صورتجلسه تنظیم گردیده؟
3- مطالعه بند ، بند گزارش انگار مطالعه کتب آبخیزداری و صرفاً تئوری است. نویسنده با طرح تئوری‌های آبخیزداری تلاش در مخفی نمودن و با اصطلاحی که بکار برده، طبیعی جلوه دادن تخریب بند سنگ و سیمانی M2 نموده است.
4- چرا مدیریت آبخیزداری استان علی رغم ادعاهایی که مکتوب نموده است، برای یکدفعه خرابکاری بندهای سنگ و سیمانی و یا خاکی را تقبل و برای اصلاح سیستم داخلی درس و راهنما قرار نمی‌دهد؟
5- بجای طرح احجام سنگ و سیمان و خاکریزی ، طرحهای آبخیزداری، در دفتری به نام طرح، موقعیت، حجم خاکریز و یا سنگ سیمان، نام پیمانکار، نام ناظر، را ثبت و رسانه‌ای نمائید تا خبرنگاران بتوانند بازدید و در خصوص کار در حین اجرا گزارش تهیه نمایند.
انتهای پیام/حسن اشرف گنجویی