انگار دیروز بود، هوای آسمان غبارآلود ، لاله های سرخ در زمین روییده ، خاکریز ازباران خون معطر به نسیم رضوان ، ندای لبیک یاحسین ازعرش به گوش می رسید.
یاران درگهواره ، با لبیک به ندای روح الله دل وجان را نذرشکوفه های انقلاب کردند. و افسوس که حب دنیا درگذر زمان خاطرات ایثارو ازخودگذشتگی جوانان دهه شصت رااز یادمان برد.
و چه حیف که یادمان رفت ، مسیر آسمانی شدن پدران شهیدمان را، یادمان رفت که رفتند تابه ما نشان دهند مسیر بندگی حق تعالی ، یادمان رفت که آشتی با خدا یعنی پر پرواز گشودن و دل سپردن به خدا ورسیدن ازدل آتش گلوله تانک و خمپاره به حق و الحق که سوختن در راه عشق تنها با حسینی شدن معنا میشود. .
یادمان رفت که برادرم پاهایش در شلمچه جا ماند تا ما با اقتدار بر روی پاهایمان بایستیم و نام ایران را با افتخار بر زبان جاری سازیم.
یادمان رفت دست های خود را با اقتدا به علمدار نینوا در راه حفظ ناموس خود دادند تا دست هایمان جلوی نامحرمان زمانه دراز نشود.
یادمان رفت از خیلی از بچه های رزمنده هنوز هیچ خبری نیست و هنوز چشم به راهی در پس لحظه به لحظه ی این سال ها در نگاه مادران منتظر، خودنمایی می کند.
به راستی که این دنیای مواج و پرتلاطم با ما چه کرد؟ چقدرفاصله ؟ تاکجا باید رفت و نفهمید؟ شاید محرم وعاشورا، یادآور واقعه کربلا فرصت مناسبی برای بازبینی و معرفت شناسی باشد. بازبینی گذشته و شناخت بهتر محیط پیرامون . به قول سهراب ، (چشم ها را باید شست ) . آیا ما به عنوان یک جوان قدراین همه ایثارو جانفشانی را می دانیم .
وای برما که شلوغی شهرچقدر مسیرنگاه مان را تغییرداده است. ای کاش ماهم مثل حر از مدافعان حرم می شدیم . با یک نگاه، سیدالشهداء دل ما را می خرید و مسیرمان آسمانی می شد. مدافعان حریم ولایت که درنجوای شبانه با حضرت دوست پاسبانی از حریم اهل بیت را طلب میکنندو با زمزمه عارفانه( این طالب بدم المقتول بکربلا ) جان خودرا نذر مقاومت علیه جبهه کفرونفاق تا صبح ظهور میکنند.
مدافعان حرم تیپ فاطمیون ، زینبیون ، حیدریون که ثابت کردند سربازان علمدار انقلاب امام خامنه ای،همان یاران درگهواره پیرجماران هستند و این راه تا ظهور حضرت حجت(عج الله) ادامه دارد…
حال چگونه با این همه مردان آسمانی، می توان گفت یادمان رفت و به قول یکی از رفقا یادمان شهدا ساختیم تا یادمان نرود. اما هیاهوی دنیا امان نداد و اسیر بند تنهایی شدیم . تنهایی که خودمان را هم فراموش کردیم . وآن وقت که بی بندوباری جای عفت و حیارا گرفت ، اختلاس هایی که جای اخلاص ها را گرفت، نتیجه اش می شود ازیادبردن یادشهیدان .
و تلخ تر و دردناک تر اینکه یادمان رفت که هنوز دارند شهید می آورند.
انتهای پیام/*