امروز جناب رئیس جمهور فرمودند: در اکثر استان‌ها در اوایل فروردین از پیک کورونا عبور کرده‌ایم.
مدل قرنطینه چینی را هیچکس در دنیا نپسندید و نمیشد در ایران اجرا شود.
به ما فشار می‌آوردند که مدل چینی که پلمپ کردن در خانه‌ها بود را اجرا کنیم.
مدلی دیگر که مطرح کرده بودند مدل اروپایی بود که ما از این شیوه تبعیت نکردیم!
وزیر کشور هم گفت: در حال برنامه‌ریزی برای بازگشایی مدارس، دانشگاهها، ادارات و ... بعد از ۲۰ فروردین هستیم. در صورت تایید کمیته مدیریت کورونا این طرح‌ها قابل اجراست.
ضروری می‌بینم مجددا آنچه در پست قبل آمد را تکرار کنم:
چین پس از یک قرنطینه تمام عیار برای چند روز و یک قرنطینه فعال اما نسبی برای بیش از یکماه فقط زمانی تصمیم به آزادسازی تدریجی کسب و کارها گرفت که:
۱- چند هفته سیر نزولی در ابتلا را دید.
۲- تصمیم گرفت از این پس حتی افراد بدون علامت را هم در گزارشهای روزانه مبتلایان وارد کرده و گزارش کند. (شناسائی از طریق تست وسیع همه افراد مشکوک) چین این افراد را در قرنطینه نگاه خواهد داشت و تا زمانیکه دو تست منفی نداشته باشند از قرنطینه ترخیص نخواهد کرد.
متاسفانه به نظر می‌رسد دولت ما به اتکاء مشاوره‌های غلط داده شده و تصور اینکه هرم جمعیتی ما جوان است تصمیم به پیشبرد تئوری غلط ایمنی گله‌ای گرفته است.
سئوال این است: چند روز است که طبق آمار رسمی کاهش ابتلا دیده شده است؟! قرار است کسب و کارها، مدارس و دانشگاهها با کدام تمهید جهت شناسائی وسیع مبتلایان بدون علامت و قرنطینه موثر آنها بازگشایی شوند؟!
تکرار می‌کنم که افتادن به دامان تصمیم منفعلانه "لزوم ابتلای اکثریت جامعه به کووید۱۹" دارای عواقب بسیار ترسناکی خواهد بود.
اولین عاقبت وحشتناک چنین رویه‌ای پذیرفتن ابتلای ناگزیر بخش بزرگی از گروههای آسیب‌پذیر به این بیماری است. کسانیکه تابحال خود را از ابتلا به بیماری حفظ کرده‌اند و متاسفانه اگر دولت ما با بی‌مبالاتی و انفعال بخواهد آنها را در معرض ابتلا قرار دهد در شرایط عادی حداقل ۱۰ الی ۱۵ درصد و در شرایط کلاپس ۲۰ درصد مرگ و میر برای ایشان به ارمغان خواهد آورد. از درصد بروز ناتوانی‌های جدی برای ایشان بگذریم....
این کار نه تنها از نظر وجدانی و اخلاقی صحیح نیست بلکه با دید اقتصادی نیز بار سنگین دیرپائی بر جامعه وارد خواهد آورد و حتی تبعات مهم روانی و اجتماعی-امنیتی برای کشور خواهد داشت.
ضمنا تکرار می‌کنم که صِرفِ عبور از پیک، برای بازگشت جامعه به شرائط عادی جایز نیست زیرا:
۱- تا روزها پس از عبور از پیک، هنوز آمار روزانه ابتلای جدید بالاتر از ظرفیت نظام درمان خواهد بود.
۲- حتی زمانیکه تعداد ابتلای جدید به سطح قابل تحمل در شرایط معمول برسد، بعلت انباشته شدن بیماران قبلی، کماکان خطر کلاپس نظام درمان (بخصوص در حیطه مراقبتهای ویژه) وجود دارد.
۳- با گذر زمان مشکل سونامی سایر بیماران نیازمند مراقبتهای ویژه بتدریج جدی‌تر خواهد شد و این مطلب کماکان تمامیت نظام درمان را تهدید خواهد کرد.
۴- با گذر زمان فرسودگی و بیماری کادر درمان جلوه بیشتری خواهد داشت.
با کورونا شوخی نکنیم. از تجربه چین استفاده کنیم.
لطفا کسی جلوی خوش‌بینی افراطی آقایان را بگیرد....
انتهای پیام/*