مقاله بسیار مهمی است در مورد پیچیدگی احتمالی ساختن واکسن کووید۱۹ و احتمال واکنش خودایمنی بعد از مواجهه با ویروس پس از واکسیناسیون.
توالی های کوتاهی از پروتتین ویروس ( Epitope) که سلولهای ایمنی بعنوان آنتی ژن شناسایی میکنن با توالی های پپتیدی پروتیین انسان شباهت دارد( شکل کلی و فولدینگ کلی پروتیینهای ویروس و انسان شباهت ندارد)
ساختار کلی پروتئین ویروس، شبیه پروتئین های انسانی نیست اما این شبیه بودن Epitope ها در ویروس و بدن انسان ممکن است در مواجهه مجدد با ویروس پس از واکسیناسیون، موجب واکنش خودایمنی در بدن بشود.
این نوع مطالعه در طراحی واکسن اهمیت داره، که با توجه به اینکه در واکسن سارس و مرس که هدف ایجاد حافظه ایمنی علیه spike بوده و موفق نبودن و واکسن اخیر آکسفورد هم اسپایک هست یه مقدار جای نگرانی دارد.
در این مطالعه بیوانفورماتیکی ابتدا توالی اپی توپهای ایمنوژنتیک کوید۱۹ که تا کنون به ثبت رسیدند دانلود شده و سپس با توالی های پروتئینهای انسانی مقایسه شده با استفاده از p-Blast در سایت NCBI.
که نشان داده تمام اپیتوب‌های ایمونوژنیک کوید ۱۹ با پروتئینهای انسانی تشابه دارند بجز یکی که فسفوپروتئین نوکلئوکپسید هست ( که می تواند گزینه مناسبی جهت طراحی واکسن باشد).
این اپیتوپ‌ها باید در ساخت واکسن کنار گذاشته شوند بخاطر کاهش خودایمنی ناشی از pathogenic priming.
واکسنهای سارس و مرس ( علیه پروتئین spike ) به دلیل ایجاد خودایمنی در ریه حیوانات واکسینه شده بخاطر مواجهه قبلی با پروتیین spike به نتیجه مطلوب نرسیدند.
بیشتر پروتئینهای انسانی مشخص شده بطور کلی همولوژی کمی دارند اما در قطعات کوچکِ اپیتوپهاشون همولوژی لوکالِ زیادی دارند ( این تشابه در سطح اپی توپها با توالی های حدودیِ ۸-۱۲ پپتیدی که توسط سلولهای ایمنی شناسایی می شود ، مطرح است).
نقش خودایمنی در پیشرفتِ شدت ِ بیماری در مواجهه‌ی ثانویه به دنبال عفونت قبلی یا واکسیناسیون مورد توجه کمی قرار گرفته است.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2589909020300186
انتهای پیام/*