مسعود امجدیان
کد خبر: ۸۴۷۶۱۰
تاریخ انتشار: ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۰۰:۰۸ 09 May 2020

سال 93 بود که یوسف اباذری در یک سخنرانی در دانشگاه تهران که با موضوع بررسی دلایل تشییع جنازه پرجمعیت مرتضی پاشایی برگزار شده بود، گلوی خود را پاره کرد که «اصالت» در هنر مرده است.

یادم هست همان روزها کامران نجف زاده که برنامه صرفا جهت اطلاع را اجرا می‌کرد، بخش‌هایی از این سخنرانی را منتشر و با کنایه و تمسخر آن را پوشش غرض‌ورزانه‌ای داد.
اما اباذری به‌درستی می‌دانست از چه چیز سخن می‌گوید. وقتی اقتصاد نئولیبرال محرک تولید آثار هنری می‌شود، بازار و گستردگی آن تعیین‌کننده همه چیز است، حتی اصالت و زیبایی! در این بازار چیزی اصالت دارد و زیبا محسوب می‌شود که «بفروشد».

حالا بعضی فکر می‌کنند دکتر ساسی مانکن یک پدیده‌ خلق‌الساعه است که باید مقابل انتشار آن ایستاد. در حالی که سال‌هاست این روند شروع شده و ذائقه مردم با آثار بنجلی که توسط رادیو و تلویزیون تبلیغ و ترویج شده، رو به فساد رفته است.

جدای از خطرات اخلاقی و تربیتی که ساسی‌مانکن و آثار اخیرش برای کودکان و نوجوانان داشته است [که به شخصه شاهد آن بوده‌ام] باید متذکر این واقعیت شد که او وقتی شنیده می‌شود که دیگر کودکان ما نامی از باخ موتزارت بتهوون و حتی بزرگانی چون شجریان به گوششان نمی‌رسد.

ما باید خانواده را محکوم کنیم، رسانه ملی بی‌مسئولیت را مؤاخذه کنیم، وزارت ارشاد را متهم کنیم که با بی‌توجهی کامل به سلیقه و سرمایه هنری جامعه، این وضعیت را سبب شده‌اند.

انتهای پیام/*

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار