دوستان زيادى از همكاران پزشک دارم كه در اوج اسفند كرونايى ايستادند و جنگيدند...
امروز می‌بینم در موج تیر کرونایی مثل برگ درخت دارند بر زمین می‌ریزند...
این موج خیلی بلند است...
خیلی بلند...
و
در خود آوار مرگ حمل میکند...
مردگان این فصل عاشقترین زنده‌ها بودند...
زمین همون بوده و هست
حقارت از ما و منه
وگرنه پیش کائنات
زمین مثل یه ارزنه
زمین بزرگ و باز نیست
دنیای رمز و راز نیست
به هر طرف رو میکنم
راه رهایی باز نیست
به روز ما چی اومده
من و تو خیلی کم شدیم
پائیز چقدر سنگینی داشت
که مثل ساقه خم شدیم...
انتهای پیام/*