دکتر فراز جامعی
چند روز پیش نه اظهار فضل! بلکه دل نوشته ای از باب انصراف عزیزی از جمع تلاشگران عرصه انتخابات نوشته شد و خلق چند سطری من باب ابراز احترام قلبی و شخصی اینجانب بود و همچنان نیز نسبت به تفکر و اندیشه و نوع نگرش آن عزیز و اعتقادات ایشان ابراز ارادت دارم.
اینکه دل نوشته ای تعبیر به جدایی از شخصی یا گروهی یا طیفی گردد نشاندهنده سطح نازل دیدگاه فرد است که شور بختانه این روزها در جولانگاه غبار آلود سیاست مصادیق زیادی بر آن موجود است.
گاهی که فکر میکنم ایام انتخابات را با ایام محرم واجد اشتراک وجه عجیبی میبینم. در هردوی این ایام تعدادی هستند که فرصت طلبانه، دریوزگی توجه عمومی و کسب پایگاه اجتماعی و احترام مردم را بواسطه عزاداری محرم یا سیاست بازی انتخاباتی می کنند.
جالبتر آنکه این دو طیف همدیگر را در محرم و انتخابات هم پیدا می کنند.
چه بسیار سیاست بازانی که برای دیده شدن و سلام و علیک تصنعی با مردم در جلوی دستجات و بیرق حسینی حرکت میکنند و چه بسیار به اصطلاح ریش سفیدان و منتسبان به هیات حسینی که در ایام انتخابات به دیناری، غزلی سوزناک تقدیم نامزد انتخاباتی میکنند خادمی هیات حسینی را جاهلانه، پستی و منصبی میپندارند و نمیدانند که اگر احترامی هم وجود دارد از بابت حب حسین و خاندان عصمت و طهارت است و اگر این حب ولایت علی نباشد، گوشه نشین رواق منظر مردم می شوند و امید دارم این پرده تزویر به دست آگاهانه پایین بیاید تا رسوا شود هر آنکه در او غش باشد.
نیک میدانم که در این بین برای عده ای هم پرچم ثار الله ابزاری برای خودنمایی شده و هم انتخابات وسیله ای برای تظاهر .
امروز برخی کسانی که نان به نرخ ساعت میخورند و چند وجهی بودن را نماد هندسی سیاست میپندارند فراموش نکنند که جوانان اصلاح طلب خاکستران دوران تحریم و جنگ قدرتند.
کسی که برای ورود به عرصه انتخابات حس سوم مهر ۵۹ و ورود به جبهه را دارد بخواهد هم نمیتواند با سلاح تزویر و حب نفس به کارزار برود. امروز در هیاهوی شعار های انتخاباتی که بیشترشان عین عوام فریبی است بیاییم اخلاق و راستی را بیازماییم.