به گزارش تابناک مازندران از ایسنا ، کشاورزان مازندرانی در شرایط سخت اقتصادی که با مشکلات تورمی ناشی از افزایش قیمت ارز دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ فروش محصولات کشاورزی نتوانسته خواسته‌ها و انتظارات آنان را برآورده کند. این موضوع حتی داد چایکاران که محصولات آنان با خرید تضمینی دولت مواجه است را درآورده چراکه مطالبات آنان هنوز به طور کامل پرداخت نشده است.
در مورد محصول پرطرفدار چای، نکته قابل توجه گستره و پراکندگی کشت این محصول در کشور است. چای در مازندران تنها در شهرستان‌های عباس‌آباد با حدود ۲۵ هکتار، تنکابن با حدود ۱۱۰۰ هکتار و رامسر با حدود ۱۲۰۰ هکتار که جملگی در غرب استان واقعند، تولید می‌شود و عمده اراضی چایکاری کشور در استان گیلان قرار دارند.
مطابق آمارها ۹۰ درصد مزارع چای کشور در استان گیلان و ۱۰ درصد در مازندران قرار دارد؛ مجموع سطح زیر کشت باغات چای حدود ۲۶ هزار هکتار بوده که در محدوده‌ای به طول ۲۰۳ و عرض ۹۰ کیلومتر از مرکز گیلان در منطقه فومنات تا غرب مازندران در شهر کلارآباد به صورت نامنظم، مجزا، با فواصل کم و زیاد و دور و نزدیک گسترده شده است به طوری که حدود ۳۰ درصد باغ‌ها در جلگه و باقی در مناطق کوهپایه‌ای قرار داشته و رقمی بیش از ۶۰ هزار نفر در صنعت چای کشور اشتغال دارند.
بر کسی پوشیده نیست که کشاورزی در شرایط کنونی در مازندران با توجه به چالش‌های متعدد، کاری طاقت‌فرسا و کم‌درآمد است، اما فارغ از مشکلات مرتبط این حوزه نظیر خشکسالی و تهیه سموم و کود و غیره همواره سایه دو اتفاق شوم باعث رکود قیمت محصولات کشاورزی می‌شود؛ نخست دلالی و دیگری تورم.
چای نیز از این قاعده مستثنی نیست، هرچند این محصول با قیمت تضمینی از چایکاران خریداری می‌شود اما پرداخت مطالبات چایکاران و نیز مشکلات تورمی که این قشر به آن اشاره می‌کنند، از یک سو می‌تواند موجبات دلسردی کشاورزان را فراهم آورد و از سوی دیگر سبب کوچک‌تر شدن مساحت اندک باغات چای باقیمانده در کشور شود.