مدتهاست که هواداران نساجی منتظرند تکلیف مالکیت این باشگاه یکسره شود. از طرفی گفته می شود که مالکیت باشگاه کاملا به خریداران جدید واگذار شده است اما از طرف دیگر هنوز پروانه باشگاه برای مالکیت جدید از سوی اداره ورزش و جوانان استان صادر نشده است. و تا پروانه باشگاه صادر نشود، امکان ثبت قراردادها وجود ندارد. اینکه چرا (با وجود اینکه گفته می شود تیم به مالکیت جدید واگذار شد) تاکنون این امر محقق نشده، بر ما نیز پوشیده مانده است.
در این اوضاع درهم و پیچیده، تیم نساجی با تدابیر رضا مهاجری برنامه هایش را پیگیری میکند اما اگر وضع به همین منوال ادامه بیابد به تیم آسیب جدی خواهد رسید. وضعیت نامعلوم پروانه مالکیت باعث شده تا جدا از ثبت نشدن قراردادها، اسکان دائم تیم، محل تمرین بازیکنان، وضعیت مالی و قرارداد بازیکنان نامشخص باشد. تیم گاه در اکباتان تمرین می کند و گاه در کارگران؛ بازیکنان تازه وارد می توانند هر آن از باشگاه جدا شوند چرا که طرف دوم قراردادشان هنوز به امضا نرسیده است. مخلص کلام، تیم به راحتی می تواند در چشم بر هم زدنی در این کش و قوس و اتلاف وقت بیهوده از هم بپاشد. آن وقت است که سناریوی "کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!" را شاهد خواهید بود.
با وجود مشکلات متعدد، در کمال تعجب مسئولان و مدیران مرتبط با مسئله مالکیت باشگاه نساجی، با خوشبینی خام و به شکلی خاص وعده می دهند و وضع را به گونه ای به تصویر می کشند که گویا چیز مهمی پیش نیامده است! انگار نه انگار که مهلت زیادی برای رو به راه کردن امور باشگاه باقی نمانده است و انفعال مسئولان ذی ربط باعث بغرنج تر شدن وضع می شود. آقایان، نساجی مازندران تنها نماینده ی شمال کشور در سطح اول فوتبال است و پس از سال ها و با خون دل به لیگ برتر آمد. اگر این بحران مالکیت تبدیل به فاجعه شود، انگشت اتهام به سوی شماست. هواداران طاقت نخواهند آورد که تیمشان را در وضعی ناخوشایند ببینند.
منبع: تبریکا