امام راحل (ره) از سال ۱۳۴۱ مبارزه علنی علیه نظام سلطنتی پهلوی در ایران را آغاز کرد. حکومت وقت دو بار ایشان را بازداشت کرد و بار دوم به ترکیه و سپس به عراق تبعید کرد. ۱۳ سال در حوزه علمیه نجف به رهبری مبارزان انقلابی و نیز تدریس و تألیف در علوم حوزوی و دینی پرداخت. در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ با گسترش مبارزات مردم به ایران بازگشت که با پیروزی انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ منتهی شد و تا سال ۱۳۶۸ رهبر کبیر جمهوری اسلامی ایران بود.
امام خمینی جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب‌نظر و دارای تألیفات است و جزو عالمان و استادان اخلاق شمرده می‌شود. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا می‌کرد و در تمام عمر، زندگی ساده و زاهدانه‌ای داشت.
مسلمانان و به ویژه شیعیان جهان علاقه فراوانی به ایشان داشتند. امام خمینی در شامگاه ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ شمسی در ۸۷ سالگی بر اثر بیماری در بیمارستان قلب شهید رجایی تهران به دیدار حق شتافت.
مراسم تشییع پیکر ایشان در سال ۱۳۶۸ با حضور حدود ۱۰ میلیون نفر، پرجمعیت‌ترین مراسم تشییع در جهان شمرده می‌شود و هر ساله در سالروز درگذشت آن امام فقید، با حضور شخصیت‌های سیاسی و مذهبی مراسمی در آرامگاه او برگزار می‌شود.